Een waar korfbalgevecht, deel 2
Slechts twee weken nadat het zesde slechts nipt van Dalto verloor, was het alweer tijd voor de returnwedstrijd.
Ruim twee weken geleden had het zesde alle kans op een kampioenschap. Duidelijk was wel dat er dan de komende drie wedstrijden op rij gewonnen moesten worden. Na het genoemde nipte verlies tegen Dalto, sprak ESDO vorige week duidelijke taal. Hiermee was het kampioenschap uit het zicht. Maar zoals ik al verwachtte én aankondigde zou het zesde zeker de strijd aan blijven gaan.
Gedurende de week bleek dat de griep Leusden niet voorbij gevlogen was. Er werd incompleet getraind en ook op zaterdag was nog niet iedereen voldoende fit. Het team had zich voorbereid en met 5 wissels op de bank werd er gestart.
De selectie van Antilopen liet vooraf zien dat strijden vandaag het motto was. Bij beide wedstrijden moest er voor elk doelpunt geknokt worden en met één laatste schot wist het eerste nog 1 punt uit 2 wedstrijden binnen te slepen.
Na dit spannende voorgerecht, mocht kon iedereen zich opmaken voor het hoofdgerecht van de avond. Bij de start van de wedstrijd werd er getreuzeld door beide teams. Antilopen moest als eerste opstellen, maar hoopte dat Dalto dat zou doen. En zo duurde het even voordat iedereen op zijn plek stond.
Op de tribune zaten, zoals thuis altijd, de moeder van Quinten, vader van Thijme en ik, maar we werden aangevuld met de B-jongeren, het vierde en andere korfbal-liefhebbers. We kregen een prachtige pot korfbal te zien, waarin op het scherpst van de snede werd gespeeld. Hierbij was, helaas wederom, een negatieve rol voor diezelfde heer van Dalto, die een speler van Antilopen letterlijk naar de keel greep. De jonge scheidsrechter Haalboom had er zijn handen vol aan, al bleef hij redelijk stoïcijns onder het verbale geweld.
In tegenstelling tot de vorige keer startte Dalto ditmaal sterker dan Antilopen. De opstelling van Dalto was ook aangepast en de zwakkere schakels waren niet mee. De eerste drie doelpunten waren dan ook voor Dalto. Gelukkig kon het zesde aanhaken. Maar dat ging niet vanzelf.
Er werden mooie kansen gecreëerd. Helaas beloonde Antilopen zichzelf nog niet. Dit is jammer, want ik ben oprecht van mening dat dit een verschil had kunnen maken. In en kort na de rust werden Myrthe en Sander ingebracht. Later in de tweede helft werden ook Birgit en Eelco gebracht.
Van 0-3 naar 10-10 en toen had Antilopen de tegenstander bij de keel moeten grijpen – dit keer wel figuurlijk natuurlijk. Ondanks de luide aanmoedigingen van het publiek, lukte dit helaas niet en de einduitslag werd 12-16. Deze is zowel terecht als gechargeerd.
Coach Sjors was tevreden over het spel, de inzet en vechtlust die bleef, maar veel spelers hadden ook het gevoel dat er meer mogelijk was geweest en dat het door de vingers is geglipt. Tijdens de derde helft bleek er dan ook een mengelmoes van vermoeidheid, tevredenheid en teleurstelling te zijn. Het is jammer dat hun analyses niet worden uitgezonden, want je zou er een Veronica sport-avond prima mee kunnen vullen.
Door het verlies staat Antilopen nu op een gedeelde derde plaats. Voordat de zaalcompetitie startte werd door de KNKV, op basis van spelerspunten, een 5e plaats ingeschat. Al met al een mooie plek.
Maar laten we wel wezen, dit zesde zou dit zesde niet zijn als ze nu zouden afhaken. Ze willen laten zien dat ze wat te brengen hebben en willen die derde plek gewoon alleen hebben. Om dit te bereiken, moet Antilopen minimaal 1 wedstrijd winnen met nog twee wedstrijden te gaan: op 8 maart uit bij HKC (u) en 15 maart thuis tegen Synergo. Maar eerst is er broodnodige rustperiode van 3 weken.
